Wraking van rechters – een stijgende trendEen recent artikel in Trema toont aan dat het aantal wrakingsverzoeken tussen 2005 en 2009 met ruim 80 procent is gestegen – van 159 naar 288.
Slechts 10 procent werd toegewezen; in het merendeel de zaken zetten de behandelende rechters het proces voort.
In oktober 2010 diende de advocaat van Geert Wilders met succes een wrakingsverzoek in om de rechters in de zaak Wilders te vervangen.
Philip Langbroek, hoogleraar rechtspleging en rechterlijke organisatie bij het Montaigne Centrum van de Universiteit Utrecht ziet een stijgende tendens van het aantal wrakingsverzoeken. Hij stelt dan ook voor om de behandeling van de wrakingsverzoeken anders te organiseren, aangezien tot nu toe rechters van dezelfde rechtbank het wrakingsverzoek behandelen. Dit kan volgens Langbroek “de indruk wekken van slagers die hun eigen vlees keuren”.
De rechterlijke macht is bezorgd, vooral omdat het gezag van de rechter is afgenomen. Dit is mede het gevlog van gerechtelijke dwalingen zoals de zaak van Lucia de Berk.Andere redenen zijn het veel mondiger worden van de burger en de vereenzelviging van advocaten met hun cliënten.
De meest voorkomende redenen om te wraken zijn:
- Familie of nadere persoonlijke banden tussen rechter en een partij
- nevenfuncties
- rechterlijke uitlatingen tijdens het proces die als partijdig worden ervaren
- een van de procespartijen heeft het gevoel niet genoeg gehoord te worden
- afwijzen door de rechter van een verzoek om bijvoorbeeld een getuige te horen
- het winnen van tijd door de advocaat (vertragingstactiek)
De advocatuur meent dat het vaak moeilijk is de (schijn van) partijdigheid te bewijzen, terwijl rechters het volgens Floris Bannier, Hoogleraar Advocatuur een rechtstreekse aanslag op hun persoonlijke integriteit zien.
De beste optie is om wrakingsverzoeken snel en efficient door rechters van buitenaf te laten behandelen.
(Bron afbeelding: Hajo www.studiohajo.nl)
